Το απόγευμα της 28ης Σεπτεμβρίου 1970 ο 52χρονος πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ πέθανε από θρόμβωση της στεφανιαίας, βυθίζοντας τη χώρα του και όλο τον αραβικό κόσμο σε βαρύτατο πένθος.
Έπειτα από ένα πάνδημο λαϊκό προσκύνημα, τέσσερα εκατομμύρια ολοφυρόμενων Αιγυπτίων κατέκλυσαν την πλατεία Ραμσή, την 1η Οκτωβρίου, και συνόδευσαν τη σορό του μεγάλου ηγέτη σε μια ανεπανάληπτη στην παγκόσμια ιστορία νεκρική πομπή. Η εφημερίδα «Αλ-Αχράμ» τον χαρακτήρισε «χαρισματική προσωπικότητα παγκόσμιου κύρους», ο πρόεδρος Τίτο δήλωσε ότι ο θάνατός του αποτέλεσε βαρύ πλήγμα γι’ αυτόν και ότι άφησε πίσω του αναπλήρωτο κενό, ενώ ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Μέναχεμ Μπέγκιν υπογράμμισε ότι «ήταν ο πιο υπολογίσιμος εχθρός του Ισραήλ» και γι’ αυτό δεν μπορεί «να συμμεριστεί τους λόγους που δονούν όλο τον κόσμο για τον Νάσερ, τη δύναμή του, τη σοφία του και το ηγετικό του πνεύμα». Αναμφίβολα, ο θάνατος του Αιγύπτιου προέδρου σήμανε το τέλος μιας εποχής υψηλών προσδοκιών και ελπίδων για έναν ενωμένο και ισχυρό αραβικό κόσμο.
Ο Νάσερ ανέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο δύο χρόνια μετά το πραξικόπημα των Ελεύθερων Αξιωματικών στις 23 Ιουλίου 1952 και σύντομα κυριάρχησε στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Ανάμεσα στους πιο βασικούς πολιτικούς του στόχους ήταν η άνοδος του βιοτικού επιπέδου του αιγυπτιακού λαού, με την υιοθέτηση σοσιαλιστικών μέτρων προσαρμοσμένων στην πραγματικότητα της μουσουλμανικής Αιγύπτου (αραβικός σοσιαλισμός), η θεμελίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, η απεξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα και η επίτευξη της αραβικής ενότητας.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Νάσερ θεωρείται η απεξάρτηση της χώρας από τον βρετανικό παράγοντα. Η επιτυχής για τον Αιγύπτιο πρόεδρο έκβαση της κρίσης του Σουέζ, το φθινόπωρο του 1956, σηματοδότησε την κατάρρευση του προπολεμικού αποικιοκρατικού συστήματος και το τέλος της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των Αγγλογάλλων στη Μέση Ανατολή. Ο Νάσερ αναδείχθηκε σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη των Αράβων και πρωταγωνιστή στον αγώνα τους για ελευθερία και ανεξαρτησία. Οι αραβικοί λαοί παρασύρθηκαν από την πολιτική του γοητεία, αφυπνίστηκαν και εξεγέρθηκαν.
Στον αραβικό κόσμο, ο Νάσερ αποτέλεσε σύμβολο του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και αραβική ενότητα. Η δυναμική προσωπικότητά του, τα κοινωνικά του μέτρα στην Αίγυπτο, η επιτυχής αναμέτρησή του με τον ξένο παράγοντα και η υπεράσπιση του παλαιστινιακού ζητήματος δημιούργησαν την ελπίδα για ένα ενωμένο αραβικό έθνος που, αναγεννημένο από μια γνήσια λαϊκή επανάσταση, θα έπαιρνε τη θέση που δικαιούνταν στον κόσμο.
Δημοσίευση σχολίου